اثرات تراکم بوته بر رشد، عملکرد و اجزاء عملکرد هیبریدهای ذرت

اثرات تراکم بوته بر رشد، عملکرد و اجزاء عملکرد سه هیبرید ذرت (zea mays l.) در سال 1369 در مزرعه تحقیقاتی کمیته کشاورزی جهادسازندگی استان اصفهان بررسی گردید. آزمایش با کرتهای یکبار خردشده در قالب بلوکهای کامل تصادفی در چهار تکرار پیاده گردید.فاکتور اصلی شامل سینگل کراسهای جدید ذرت تحت شماره های 301 و 604 و 711 بود که به ترتیب زودرس ، متوسط رس و دیررس می باشند . تراکمهای 55000، 65000، 75000، 85000 و 95000 بوته در هکتار بعنوان فاکتور فرعی منظور گردیدند. فاصله ردیفهای کاشت 75 سانتی متر بود و فاصلهء بین بوته ها در روی ردیف کاشت برای حصول تراکمهای مورد نظر تنظیم گردید. نمونه برداریها بمنظور اندازه گیری و بررسی خصوصیات رویشی و زایشی هیبریدها در تراکمهای مختلف از 51 روز پس از کاشت شروع و به فواصل هر دوهفته یکبار تا 107 روز پس از کاشت ادامه یافت . ارزیابی مدلهای تخمین مساحت برگ در مورد هیبریدها، تراکمها و مراحل رشد نشان داد که میتوان مساحت برگ را از طریق ضرب کردن ضریب ثابت 75ˆ0 درحاصلضرب طول در عرض با دقت زیاد (r2=0/995) تخمین زد. دراین آزمایش سینگل کراس 604به لحاظ برخورداری از بعضی از خصوصیات مطلوب گیاهی از جمله شاخص سطح برگ بالا و توزیع مناسب برگ در بوته توانست وزن بلال بیشتری تولید نماید. همچنین این هیبرید بدلیل داشتن تعداد بیشتر دانه در بلال که ناشی از تفاوت بارز آن در تعداد ردیف و تعداد دانه در ردیف بلال نسبت به هیبریدهای دیگر بود، توانست وزن دانه در بلال و عملکرد دانه در واحد سطح بیشتری تولید نماید. بنابراین بعنوان هیبرید برتر معرفی می گردد. اکثر صفات از جمله شاخص سطح برگ ، وزن خشک کل بوته، برگ ، ساقه و بلال، همچنین وزن خشک دانه و عملکرد دانه، تعداد دانه در مترمربع، تعداد ردیف و تعداد دانه در ردیف بلال و وزن هزار دانه تفاوت های معنی داری بین تراکمهای 85000 و 95000 بوته در هکتار نداشتند. تغییرات وزن خشک دانه و سایر صفاتی که اثرات متقابل در مورد آنان معنی دار گردیدنیز نشان داد که تراکمهای مذکور برای کاشت هر سه هیبرید مورد بررسی جهت تولید دانه در شرایط مشابه این آزمایش مناسب می باشند.